Je bent niet kwetsbaar

Het geluk toen je vijf was en een nieuwe fiets kreeg.
De schrik toen je je arm brak op je achtste.
De spanning van je eerste zoen op dat feestje toen je vijftien werd.
De trots bij je promotie op je 26e.
Het intense liefdesverdriet op je 30e en de opwinding toen je opnieuw verliefd werd, een jaar later.

En ga zo maar door.

Er was er eentje die het allemaal zag, stil en onbewogen.
Die zag hoe je huilde, en er simpelweg was.
Die niet kapot ging, ook al ging jij kapot.

Kijk maar terug. Weet je nog? Je was het zelf.

Wie jij bent, is niet wat je allemaal meemaakt. Niet wat je erbij voelt. En al helemaal niet wat je erover denkt.
Wie jij bent, ten diepste, is zuiver bewustzijn.
Dat is wat we allemaal ten diepste zijn, en het is één.

Ondeelbaar en tijdloos. Je onverwoestbare kern.

Dus je bent niet kwetsbaar. Als je jezelf kent voor wat je werkelijk bent, dan kun je niet meer stuk.
Zelfs niet als je doodgaat.

Kun je wel verdriet ervaren? Ja. Kun je ook ziek worden, een groot verlies lijden, genadeloos afgaan, beroofd worden, een ongeluk krijgen of je andere arm óók breken? Jazeker.

Maar als je weet dat je dat aankunt, dan kun je voelen met elke vezel in je lijf, vechten met al je kracht en als dat niet gaat of hoeft, de nieuwe realiteit omarmen met al je liefde. Dan ben je vrij.

Dat is niet kwetsbaar zijn, dat is kiezen om ten volle te leven.

Dat wil niet zeggen dat je evenwicht soms niet broos kan zijn. Dat de emmer niet kan overlopen. Dat je niet in frustratie kunt uitbarsten en dat je soms niet van moedeloosheid in je bed blijft liggen. Maar dat is allemaal wat je doet, niet wie je bent, en het wordt veroorzaakt door wat je gelooft over jezelf.

Wie je bent, ten diepste, is sterk, compleet en vreugdevol. En die kan alles aan. Dat is wáár over jou.

Voel je je kwetsbaar? Observeer in mildheid je gevoelens en gedachten en wees je bewust dat er iemand meekijkt, stil en onbewogen, in liefde.

Je ware ik.

Reacties zijn heel welkom.